Gisteravond deze film maar weer eens opgezet onder het mom van 'Tonight I'm gonna party like it's 1888!' Naar de gelijknamige beeldroman van Alan Moore & Eddie Campbell, volgens het ter ziele gegane strip-informatieblad ZozoLala 'een imposant spiegelpaleis waarin het onvergetelijk dwalen is'. Ondanks dat ik enkel deel 1 gelezen heb (de andere 2 delen zijn gek genoeg niet beschikbaar in de bibliotheek, toch eens gaan aanvragen binnenkort) ben ik het daar volledig mee eens. Het verhaal gaat, overigens net als de miniserie uit 1988 met in de hoofdrol Michael Caine, uit van de samenzweringstheorie waarbij de vrijmetselarij is betrokken én het koninklijk huis dat Mary Kelly en haar vriendinnen probeerden te chanteren. Het is een vergezochte theorie die stamt van Stephen Knight in zijn The Final Solution en kan wat mij betreft naar het rijk der fabelen verwezen worden. Toch geeft die min of meer een bevredigend antwoord op de vraag waarom de moorden zo abrupt zijn gestopt na de vreselijke toetakeling van Mary Jeanette Kelly.
De titel verwijst naar de beruchte From Hell-brief geschreven door een persoon die beweerde Jack the Ripper te zijn. De brief werd verstuurd in een kleine doos met daarin een nier (waarschijnlijk die van Catherine Eddows) en was gericht aan George Lusk, hoofd van het 'Whitechapel Vigilance Committee'.
From Hell
Mr Lusk, Sor
I send you half the kidne I took from one women prasarved it for you tother piece I fried and ate it was very nise I may send you the bloody knif that took it out if you only wate a whil longer
Signed Catch me when
you can
Mishter Lusk
De politie werd overstelpt met brieven, maar de From Hell-brief wordt beschouwd als de enige brief die werkelijk door Jack the Ripper is geschreven. In de nacht van de dubbele moord op Elizabeth Stride en Catherine Eddowes werd door een agent (niet zoals in de film door Abberline dus) op een muur een tekst aangetroffen die luidde: The Juwes are the men who will not be blamed for nothing (De joden zijn degenen die nergens de schuld niet van krijgen), maar hoofdinspecteur Thomas Arnold gaf uit angst voor rellen opdracht het uit te wissen. Hoofdcommissaris Sir Charles Warren die wat later arriveerde was het met Arnold eens en veegde zonder er eerst een foto van te laten maken persoonlijk de kwetsende woorden van de muur (ook dit is in de film een tikkeltje anders). Het werk van de Ripper of gewoon een antisemitische grapjas die zijn frustratie kwijt wilde? Er bestond nog geen Twitter natuurlijk.
Het verhaal is deels ontsproten uit het brein van de auteur en deels naar waarheid. Bij een strip kan ik dat nog wel hendelen, bij een film echter heb ik liever dat het historisch correct is allemaal. Daarbij wil ik wel opmerken dat de waarheid in een complexe zaak als deze, in de loop der jaren nóg complexer geworden door vele boeken die over het onderwerp verschenen zijn, nieuwe inzichten, theorieën etc.., ver te zoeken is. Te bewijzen valt er al helemaal niets meer in dit moeras van halve waarheden, geruchten en regelrechte leugens. Een film met een hoop ongeloofwaardige momenten dus. Een inspecteur die opiumverslaafd is, visioenen heeft over de moorden en een affaire begint met een van de prostituees, een lijkschouwer die steeds moet overgeven (zo iemand is toch wel het een en ander gewend zou je denken).. Historisch gezien moet je het allemaal met een korrel zout nemen.
Op een paar acteurs na zien de hoofden er te perfect, te 20ste eeuws uit. De bekleding, de decors, de kleuren, ze worden naar mijn idee te zwaar aangezet. Dan spreekt het zwartwitte realistischere Londen van The Elephant Man, die zich weliswaar grotendeels binnenskamers afspeelt, mij veel meer aan.
De roodgekleurde hemel die je af en toe ziet is niet voor het dramatische effect maar kwam echt voor. 1888 was volgens weerverslagen uit die jaren een ongewoon donker jaar, maar er werden ook meldingen gemaakt van enkele opvallende atmosferische verschijnselen, zoals groene en bloedrode luchten. Een verklaring hiervoor zou zijn de uitbarsting van de Krakatau in 1885 die in de hele wereld voor opmerkelijke zonsondergangen zorgde. Er wordt zelfs beweerd dat de buitengewoon rode hemel op het schilderij De Schreeuw van Edvard Munch het artistieke gevolg is van deze vulkaanuitbarsting.
Als stripverfilming niet gelukt; de zwarte humor ontbreekt of is niet zwart genoeg. Het had allemaal wat mysterieuzer en donkerder gemogen. Bij zo'n fucked up serial killer als Jack the Ripper verwacht ik toch op z'n minst een mindfuck movie. Dé film over de mythe rond de victoriaanse vrouwenslachter moet mijns inziens nog gemaakt worden.